Po trzecim wieczorze ProChrist

[Grzecho]

Około 1300 śpiewaków z 44 chórów śpiewało dzisiaj w katowickim Spodku pod batutą Jeana Clauda Hauptmana. Pieśni Tadeusza Sikory, Jacka Sykulskiego i Reubena Morgana zabrzmiały podczas kolejnego wieczoru ProChrist 2008.

Leszek Ptaszyński - reżyser spotkań i przekazu satelitarnego międzynarodowego projektu ekumenicznego po raz pierwszy organizowanego w Polsce - dzisiejszy wieczór uważa za najtrudniejszy.

Sposób w jaki pokazujemy przebieg wydarzenia różni się od tego, co robię na co dzień - mówi. Tu liczy się wyciszenie, podkreślenie emocji, sens przekazywanego słowa nie może zostać przykryty pomysłami realizatorskimi.

Czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci - to wczorajsze przesłanie Ulricha Parzanego - głównego mówcy wieczoru.

Kultura obrazkowa, w której żyjemy obecnie, narzuca wzorce wiecznej młodości jako synonimu piękna. Jak w związku z tym traktujemy to, co przychodzi nieuchronnie, a jest przez nas spychane na margines wartości życia - niedoskonałą starość.
Co w życiu jest najważniejsze, opowiedziała Helena Lisztwan z perspektywy swoich 85 lat.

Oby żaden wątpiący, chory duchowo czy cierpiący nie wyszedł stąd nie pocieszony, nie zapatrzony, nie zdumiony nad Bożą miłością - powiedział ks. bp Tadeusz Szurman - zwierzchnik Diecezji Katowickiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, przekazując pozdrowienia prawie 4500 tysiącom uczestników trzeciego wieczoru ProChrist.